«Α,ρε Λαυρέντη... Δε θα ‘σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος» (Μ.Αναγνωστάκης «Επιτύμβιον»)

Έγινε πρόσφατα η συγκρότηση του νέου (;) Δ.Σ. του ΙΣΚΩ.Το ερωτηματικό αφορά το πόσο νέο είναι αφού τα νεοεισερχόμενα άτομα περιορίζονται στις θέσεις του απλού μέλους ενώ τα ίδια παλιά, γνώριμα πρόσωπα παίρνουν τις σημαντικές θέσεις του προεδρείου. Είναι τα ίδια πρόσωπα που μετέχουν αδιάκοπα, ανακυκλώνονται, εναλάσσονται, ρυθμίζουν και διακανονίζουν την σύνθεση στα τοπικά ιατρικά ΄Οργανα για δεκαετίες. Γνωστό φαινόμενο στα συλλογικά μας Οργανα στον χώρο της υγείας, εντός κι εκτός νοσοκομείου,οι διαπροσωπικές συμφωνίες, οι δεσμευτικές υποσχέσεις, οι ζυμώσεις και οι μυστικές διαβουλεύσεις που προηγούνται κι έπονται σε μια εκλογική αναμέτρηση, όπου είναι προβλέψιμη, αν όχι βέβαιη εκ προοιμίου η σύνθεση, βλέποντας τα πρόσωπα που μετέχουν, η δε διεκδίκηση της προεδρικής θέσης, έχει δρομολογηθεί πριν ακόμη την λήξη του προηγούμενου ΔΣ! Δεν είναι πρώτη φορά που γίνεται.Πριν λίγα μόλις χρόνια, ζητήθηκε και παραχωρήθηκε(!) η χρήση τίτλου νοσοκομειακού ιατρικού οργάνου, ως να επρόκειτο για « δακτυλίδι» που εναλάσσεται στα μέλη της ίδιας οικογένειας.

Στις φετινές εκλογές του ΙΣΚΩ, έγινε φανερή η διάθεση των ψηφοφόρων γιατρών για ανανέωση του Συλλόγου. Ο πρώτος σε ψήφους συνάδελφος, άτομο χαμηλού προφιλ, εκτός κυνηγιού προβολής και δημοσιότητας,έξω από πολιτικές, κομματικές, ιδιοτελείς επιδιώξεις, πέτυχε να φέρει πάνω από 20-25 ψήφους διαφορά από όλους τους υπόλοιπους, που ακολουθούν, συνεπώς θα ήταν δικαιωματική η έμπρακτη άναγνώριση της πρωτιάς απο τους λοιπούς εκλεγμένους. Η μεγάλη διαφορά δεν μπορεί παρά να είναι δηλωτική της επιθυμίας των γιατρών για αλλαγή του ύφους και ήθους του ΙΣΚΩ. Εν τούτοις, η σύγκληση σε σώμα δεν έφερε την ανατροπή στο αναμενομενο, που θα εξέπληττε ευχάριστα-και όχι μόνο την ιατρική κοινότητα.

Είναι όμως, λυπηρό το γεγονός ότι αν και ο ίδιος δεν έκρυψε ότι αισθάνθηκε « πρώτη φορά τόσο αδικημένος στην ζωή του», δεν τόλμησε (;) να διατυπώσει δημόσια την φημολογούμενη από ημέρες κανονισμένη σύνθεση του Δ.Σ. του ΙΣΚΩ. ‘Οχι πως θα άλλαζε κάτι στην σύνθεση ή στις επόμενες εκλογές, αλλά έστω για την τιμή της διαδικασίας, για λόγους ηθικής ικανοποίησης των συναδέλφων που (τον ) ψήφισαν. Τίποτα θετικό δεν προσφέρει σε μια διαδικασία η σιωπηλή αποδοχή της παραγκώνισης των πρώτων. Αντίθετα, καταφέρνει να ισχυροποιήσει εγκατεστημένες χρόνιες πρακτικές ομαδοποίησης και λομπισμού που δεν οφελούν ένα επιστημονικό, κοινωνικό ΄Οργανο που οφείλει να είναι υποδειγματικού κύρους, διαφάνειας και αξιοκρατίας, πολύ περισσότερο αν ένα τέτοιο ΄Οργανο φέρει το βαρύ όνομα του Ιπποκράτη! Σωστά, νομίζω, σχολίασε η εφημερίδα «Σταθμός» ότι έπρεπε να ανακοινωθούν οι ψήφοι που πήραν οι υποψήφιοι, ώστε να φανεί πραγματικά η «λαϊκή βούληση».Και να απαντηθούν απλά ερωτήματα. Προφανώς η τελική σύνθεση κάθε νέου Δ.Σ. βγαίνει με εσωτερική ψηφοφορία μεταξύ των εκλεγμένων, συνεπώς φέρει το ένδυμα της νομιμότητας.Το Καντιανό ερώτημα όμως παραμένει διαχρονικό: «Το ηθικό είναι νόμιμο, αλλά το νόμιμο δεν είναι πάντα ηθικό». «Σιγά το θέμα», λέμε στο τέλος των συζητήσεων, ίδιως όταν στις μέρες μας κατακλυζόμαστε από τόσο σοβαρά θέματα στην καθημερινή πολιτική σκηνή, εντός και εκτός Ελλάδας! Η ανοχή μας σε φαινόμενα αριβισμού,βολονταρισμού και (μικρο-)παραγοντισμού- πολιτικού, κομματικού, κοινωνικού- έχει χτυπήσει οροφή. «Δεν βλέπουμε γύρω τι γίνεται», ξαναλέμε παραιτημένοι από την διάθεση κριτικής,στηλίτευσης ή και την συμμετοχή στα κοινά. Περιοριζόμαστε στα οικου μας, με την επωδό « τίποτα δεν αλλάζει...». Αρνητική ανατροφοδότηση. Κι η ζωή στην «μικρή μας πόλη» συνεχίζεται μέχρι την επανάληψη ανάλογων πρακτικών, σε άλλο τομέα του κοινωνικού βίου, σε άλλες επιλογές/εκλογές. Κοινωνικο-πολιτικός μιθριδατισμός. Το πολύ πολύ, να εκφραστούμε ευκαιριακά με σκωπτική διάθεση, απέναντι στην αυτοαναφορική εκτίμηση κάποιων ατόμων που επιδιώκουν την κατάληψη πολλών θέσεων στον δημόσιο χώρο, ότι αυτοί μπορούν να ασκούν συγχρόνως και με επιτυχία, πολλά και διαφορετικά καθήκοντα (επαγγελματικά, επιστημονικά, πολιτικά, κοινωνικά, οικογενειακά κλπ), όσα αντιστοιχούν στους ηγετικούς τίτλους που αποκτούν. ΄Ομως, τελικά, όποιες ενστάσεις ή σχόλια κι αν γίνουν προσωρινά για το θέμα, ξεχνιούνται σε λίγο καιρό ενώ το ...τρόπαιο της ποθητής θέσης μένει, με ό,τι αυτή επιφέρει στον/στην κάτοχο. Μένει να αποδεχθεί και η ουσιαστική αξιοποίηση των δυνατοτήτων ενός δυναμικού, σύγχρονου ιατρικού συλλόγου σε δύσκολους καιρούς. Να ευχηθουμε όλα τα Μέλη του ΙΣΚΩ να γίνουν αποδοτικό ‘ Οργανο του Συλλόγου, όχι το αντίστροφο. Οι καιροί ου μενετοί! 

Υ.Γ.1 : Θεωρώ ασαφώς διατυπωμένη, αν όχι σαφώς λανθασμένη, την δήλωση της νέας Προέδρου του ΙΣΚΩ, στο ΒτΚ(6.12.22) ότι το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε πρόσφατα «κινείται προς την σωστή κατεύθυνση... προσπαθεί από την μια να διαμορφώσει μια νέα εποχή στο ΕΣΥ, .... δημιουργεί ευκαιρίες για τους εργαζόμενους στο ΕΣΥ ...»!; Θέλω να πιστεύω ότι εν τη ρύμη του λόγου απέτυχε πιθανον η προσπάθειά της για συνοπτική αντικειμενική προσέγγιση σε επίμαχα άρθρα που αλλάζουν τον γνωστό χάρτη υπηρεσιών υγείας. Αναμένουμε, συνεπώς, τις προτεινόμενες τροπολογίες από το νέο ΔΣ, για ένα νομοσχέδιο που έχει δικαίως προκαλέσει τις αντιδράσεις του συνόλου σχεδόν των εργαζομένων στον χώρο της υγείας και φαίνεται να απειλεί τον δημόσιο χαρακτήα του ΕΣΥ.  

Υ.Γ.2. Ο στίχος του τίτλου,από το ποίημα του Αναγνωστάκη «Επιτύμβιον», άσχετος -εκ πρώτης όψεως...