Παρασκευή μεσημέρι. Ακόμα στο γραφείο.

Σεισμός.

Επικρατεί αναστάτωση... Επιτέλους μετα απο αρκετή ώρα σταματάει.

Όλοι καλά ευτυχώς. Μπαίνω κι εγώ  στο αυτοκίνητο να φύγω. Δεν ξεκινάω. Σκέφτομαι....τι έχουμε ζήσει και τι ζούμε αυτή τη χρονιά...κρίση,  κορωνοιός,  οικονομικά,  επαγγελματικά,  προσωπικά προβλήματα...τι κάνουμε...πως προχωράμε...σκέψεις και συναισθήματα με μπερδεύουν ...ενα πράγμα ξεκαθαρίζει μέσα μου...

Γιατί ασχολούμαι με τα κοινά;

Γιατί είμαι εδώ;;;;

Γιατί πανω απ όλα οφείλουμε να έχουμε τον Άνθρωπο , τον συνάνθρωπο μας που έχει ανάγκη.  πίσω από κάθε ερώτηση η απάντηση πρέπει να είναι ο άνθρωπος.

Μόνο έτσι θα προχωρήσουμε μόνο έτσι θα προοδευσουμε μόνο έτσι θα μείνει όρθια η κοινωνία μας ενωμένη και ισχυρή.

Εμείς θέλουμε και μπορούμε να το πετύχουμε. Μαζί. Στα δύσκολα και στα καλά που θα έρθουν. Ας κρατήσουμε την ουσία. Ας αφήσουμε στην άκρη κόντρες και εγωισμούς. Ας δείξουμε όλοι έναν καλύτερο εαυτό.  Για εμάς. Για το νησί μας. Για τα παιδιά μας.

(Σας μεταφέρω απλώς  της σκέψεις μου ως απλος πολίτης της Κω και με απόλυτο σεβασμό και καμιά  διάθεση μαθήματος)

Με εκτίμηση Παναγιώτης Χατζηχριστοφης πολίτης Κω