Η 8η Μαρτίου είναι η Ημέρα Μνήμης των Αγώνων του Κινήματος για
τα Δικαιώματα των Γυναικών. Είναι μία Ημέρα υπενθύμισης του πολυετούς
και διαρκούς αγώνα για την απόκτηση και κατοχύρωση ίσων δικαιωμάτων
γυναικών και ανδρών σε όλους τους τομείς: στην εκπαίδευση, στην εργασία,
στην υγεία, στην πολιτική, στον αθλητισμό, στον πολιτισμό, σε όλες τις
εκφάνσεις της καθημερινότητάς μας. Αφορά τις γυναίκες σε όλα τα μήκη και
πλάτη της γης, από τα μεγαλύτερα αστικά κέντρα μέχρι και τις μικρότερες
επαρχιακές πόλεις της.
Από την πρώτη ιστορικά καταγεγραμμένη απεργία των γυναικών
εργαζομένων, στα εργοστάσια κλωστουφαντουργίας της Νέας Υόρκης, στις 8
Μαρτίου του 1857, μέχρι και σήμερα η θέση των γυναικών έχει ξεκάθαρα
επαναπροσδιοριστεί. Οι γυναίκες πλέον έχουν κατακτήσει αρκετά δικαιώματα,
όχι όμως τη θέση που τους αναλογεί και τους αξίζει.
Αρκεί ενδεικτικά να αναλογιστούμε ότι, στην Ελλάδα:
 μόλις το 1920, ιδρύθηκε ο «Σύνδεσμος για τα Δικαιώματα της
Γυναίκας», που σηματοδοτούσε την έναρξη του φεμινιστικού
κινήματος
 μόλις το 1983, υπογράφτηκε η «Σύμβαση εξάλειψης κάθε μορφής
διακρίσεως κατά των γυναικών», που αναφέρεται στην ισότητα
των δύο φύλων στον γάμο και στην κατάργηση της προίκας
 μόλις το 1984, ανοίγει ο διάλογος για την αυτοδιάθεση του
γυναικείου σώματος, και το δικαίωμα τους στην αντισύλληψη
 Μόλις το 2006, η Ελλάδα ποινικοποιεί την ενδοοικογενειακή βία,
με τον αριθμό των θυμάτων, των γυναικοκτονιών να είναι
σταθερά αυξημένος τα τελευταία χρόνια.
Η ανισότητα και οι διακρίσεις σε όλους τους τομείς, η ενδοοικογενειακή και
κάθε άλλη μορφή βίας, εξακολουθούν να υφίστανται και να αναπαράγονται
συνεχώς.
Οι γυναίκες, ακόμα και μετά από 167 έτη αγώνων και διεκδικήσεων,
αντιμετωπίζονται σαν πλάσματα β’ κατηγορίας. Η σημερινή μέρα ας
αποτελέσει πέρα από Ημέρα Μνήμης των Αγώνων που δόθηκαν, Ημέρα
Υπενθύμισης των Αγώνων που πρέπει ακόμη να κερδηθούν!!