«Προφανώς η Κυβέρνηση θεωρεί ότι έχει «λύσει» το πρόβλημα της ανεργίας, για αυτό και προχώρησε σε
διακρατικές συμφωνίες με Πακιστάν και Φιλιππίνες, προκειμένου να έρθει φθηνό εργατικό δυναμικό και
να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα συμφέροντα. Συνεχίζει να υποβαθμίζει τις εργασιακές σχέσεις των
ανθρώπων στον τουρισμό και ευρύτερα σε όλα τα εργασιακά πεδία».
«Η εργασία διώκεται από την Κυβέρνηση, και σε τέτοιες συνθήκες, ο μόνος τρόπος είναι η προσφυγή στα
συλλογικά όργανα. Οι φορείς, τα σωματεία, οι εργαζόμενοι, ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, πρέπει να
διεκδικήσουμε σθεναρά:
Την ενεργοποίηση του ΣΕΠΕ που η παρούσα Κυβέρνηση μετάτρεψε σε ανεξάρτητη Αρχή και ουσιαστικά
δεν λειτουργεί –η γνωστή υποβάθμιση δια της …αναβάθμισης-. Πρόκειται για παγκόσμια πρωτοτυπία και
πρώτη φορά συμβαίνει στη χώρα μας το Υπουργείο Εργασίας να μην έχει έλεγχο στις εργασιακές
σχέσεις!
Την εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και την επέκταση των τοπικών κλαδικών
συμβάσεων, όπως είχε πράξει η δική μας Κυβέρνηση, οι οποίες εξασφαλίζουν καλύτερες αμοιβές και
συνθήκες εργασίας καθώς και τις ίδιες τις θέσεις εργασίας. Να πολεμηθεί με κάθε τρόπο η επαναφορά
των ατομικών συμβάσεων που έφερε ως επιλογή, ο νόμος Χατζηδάκη, ο οποίος επιπλέον κατήργησε το
8ωρο και επέβαλε απλήρωτες υπερωρίες. Γι’ αυτό και θα πρέπει, πριν υπογράψει τη σύμβασή του ο
εργαζόμενος, να ενημερωθεί από το Σωματείο του και το Εργατικό Κέντρο.
 Η κατάργηση των ανταποκριτών του ΟΓΑ στα νησιά δυσχεραίνει την καθημερινότητα των
αγροτών και δημιουργεί νέο πελατειακό κράτος, ένα κράτος-λάφυρο
«Διαμαρτυρήθηκα, μέσω κατάθεσης Αναφοράς προς τον Υπουργό Εργασίας, για την πρόσφατη απόφαση
του Διοικητή του ΕΦΚΑ να καταργήσει τις θέσεις ανταποκριτών του ΟΓΑ στα νησιά. Διότι μπορεί να έχει
ψηφιοποιηθεί μέρος των παρεχόμενων υπηρεσιών, δεν μπορούν όμως τα πάντα να λυθούν από τις
ηλεκτρονικές υπηρεσίες, ιδιαίτερα όταν αφορά ανθρώπους στα μικρά νησιά που δεν είναι εξοικειωμένοι
με τις νέες τεχνολογίες. Η έλλειψη της φυσικής παρουσίας ενός εργαζόμενου-ανταποκριτή ΟΓΑ
(υπάλληλοι του Δήμου με ένα επιμίσθιο), δυσκολεύει την καθημερινότητα των αγροτών και, ουσιαστικά,
αυξάνει την πελατεία στα βουλευτικά γραφεία. Δημιουργούν ένα νέο πελατειακό κράτος χωρίς να
λειτουργεί στην ουσία το κράτος. Επιθυμούν ένα κράτος-λάφυρο και όχι ένα κράτος λειτουργικό».
 Οι πάροχοι και οι παραγωγοί ενέργειας στη χώρα μας αισχροκερδούν εις βάρος επιχειρήσεων
και οικογενειακών προϋπολογισμών
«Το κύμα ακρίβειας ξεκίνησε ήδη από τον Σεπτέμβριο, δεν ξεκίνησε δηλαδή λόγω του πολέμου.
Υποσχόταν τότε η Κυβέρνηση ότι αυτό θα διαρκέσει 1 με 2 μήνες ενώ ο Πρωθυπουργός διατεινόταν ότι
με 150 εκ. θα κάλυπτε την αύξηση του κόστους της ενέργειας στους καταναλωτές. Η διορατικότητα αυτής
της Κυβέρνησης σπάει ρεκόρ!»
«Ενώ πολλές ευρωπαϊκές χώρες άρχισαν την απεξάρτηση από το φυσικό αέριο, η δική μας Κυβέρνηση
επέλεξε, με βεβιασμένες ενέργειες, την απολιγνιτοποίηση της χώρας και την αλλαγή του ενεργειακού
μείγματος σε φυσικό αέριο. Ως αποτέλεσμα, η χώρα μας έγινε έρμαιο της τιμής που άρχισε να αυξάνεται
συνολικά στην Ευρώπη, συμπαρασύροντας μια σειρά από προσόντα, και φυσικά, το κόστος των
καυσίμων. Και εδώ, τίθεται ακόμα ένα ζήτημα: Μήπως θέλησαν να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα,
«φιλικά» προς την Κυβέρνηση, συμφέροντα μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου δια
θαλάσσης;
Οι πάροχοι και οι παραγωγοί ενέργειας στη χώρα μας αισχροκερδούν με το κέρδος τους φτάνει έως και
100%. Αντί να έχουμε μια ΔΕΗ που να λειτουργεί ως δημόσια κοινωφελής επιχείρηση και να
δημιουργεί τις συνθήκες για να μπει ένα πλαφόν στην αύξηση του ρεύματος (όπως έγινε σε άλλες
χώρες), επέλεξε να είναι κερδοφόρα στο χρηματιστήριο και να κερδίζει από το καρτέλ που έχει
δημιουργήσει με τις ιδιωτικές εταιρείες . Τα κέρδη τους όμως, τα πληρώνει η ελληνική επιχείρηση και ο
οικογενειακός προϋπολογισμός».
 Επιμένει η Κυβέρνηση να μην μειώνει τον ΕΦΚ στα καύσιμα την ώρα που η βενζίνη έχει φτάσει
τα 2,20/λίτρο στην περιοχή μας
«Για την αύξηση στα καύσιμα, 19 χώρες στην Ευρώπη έχουν ήδη μειώσει τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης.
Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη επιμένει να μην το κάνει, έστω και για ένα διάστημα λίγων μηνών, με την
δικαιολογία ότι δεν υπάρχουν τα χρήματα. Τρόποι για την εύρεση χρημάτων υπάρχουν, πολιτική
βούληση δεν υπάρχει. Ελάχιστα παραδείγματα: 1, 5 δις ευρώ κοστίζει στον κρατικό προϋπολογισμό, κάθε
χρόνο, η ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης και 350 εκ. ευρώ κοστίζει η κατάργηση του
συμπληρωματικού ΕΝΦΙΑ για τις μεγάλες περιουσίες».