Ξεκίνησαν σήμερα, 20 Οκτωβρίου 2021, οι εργασίες τσιμεντόστρωσης του δρόμου της Κυράς  στον οικισμό Εμπορειού. Οι εργασίες που προβλέπεται να εκτελεσθούν είναι οι κάτωθι:

Τσιμεντόστρωση της οδού που οδηγεί στην Κυρά συνολικού μήκους 1.800,00 μέτρων και με μέσο πλάτος οδού 5,00 μέτρα. Χωματουργικές εργασίες γενικών εκσκαφών σε έδαφος βραχώδες. Εργασίες τσιμεντόστρωσης σε όλο το μήκος της οδού με πρόβλεψη για διαπλάτυνση της, όπου είναι εφικτό. Θα χρησιμοποιηθεί σκυρόδεμα κατηγορίας C16/20, πάχους 15 εκ. και το οποίο θα οπλισθεί με δομικό πλέγμα B500C (Τ196). Το έργο έχει προϋπολογισμό 355.000,00€ συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ 24 %. Μετά τον διαγωνισμό υπήρξε ανάθεση του έργου με το ποσό των 266.249,99 € (διακόσιες εξήντα έξι χιλιάδες διακόσια σαράντα εννέα ευρώ και ενενήντα εννέα λεπτά), συμπεριλαμβανομένου του Φ.Π.Α. 24%. Το έργο χρηματοδοτείται από ΙΔΙΟΥΣ ΠΌΡΟΥΣ του Δήμου Νισύρου με Κ.Α.Δ. 70.7336.03 «Τσιμεντόστρωση δρόμου στην περιοχή Κυρά».

Με την τσιμεντόστρωση του δρόμου αυτού γίνεται πιο εύκολη η πρόσβαση των κατοίκων και των επισκεπτών της Νισύρου στο μοναστήρι της Παναγίας της Κυράς. Υπάρχει προγραμματισμένο έργο για τσιμεντόστρωση του δρόμου που οδηγεί από το μοναστήρι στην περιοχή Λιές που θα διευκολύνει αφάνταστα την πρόσβαση στην παραλία στους κατοίκους και επισκέπτες των οικισμών Εμπορειού και Νικειών.

Το ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Κυράς ανήκει στην κοινότητα του Εμπορειού. Οι εικόνες της Παναγίας Κυράς και του Ιησού Χρηστού που στολίζουν το τέμπλο του Ιερού Ναού της Μονής αποτελούν έργα του Αγιογράφου Κωνσταντίνου Συσιλλίδη-Ζωγράφου με καταγωγή από τον Εμπορειό. Η παράδοση, όπως την έχει γράψει ο αείμνηστος πρωτοπρεσβύτερος Μιχαήλ Σκουλλής, μας πληροφορεί ότι στα πιο παλιά χρόνια, από το Καρπάθικο Μοναστήρι της “Κυρά Παναγιάς”, στάλθηκε ένα εικόνισμα που απεικόνιζε την Κοίμηση της Θεοτόκου, να το αργυρώσουν στην Κωνσταντινούπολη. Κατά την επιστροφή, το ιστιοφόρο που μετέφερε το αργυρωμένο εικόνισμα, βρήκε μεγάλη τρικυμία στη Μικρασιατική ακτή του Κάβο Κριός. Το πλοίο ναυάγησε και βυθίστηκε. Τα κύματα μετέφεραν το εικόνισμα σε ένα μικρό ορμίσκο στην περιοχή «κορακίσια», που από τότε ονομάστηκε “της Παναγιάς το Λαγκαδάκι” για το ότι βρέθηκε στο μέρος αυτό το εικόνισμα της Παναγίας. Μια γυναίκα πήγε με το παιδί της στη θαλάσσια αυτή περιοχή για να βάλει λουμπουνάρια στη θάλασσα να γλυκάνουν, οπότε είδε να αστράφτει πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας το εικόνισμα. Το πήρε, το έβαλε στο ανάεμα της και ανεβαίνοντας στο χωριό κάθησε να ξεκουραστεί στη σκιά, κάπου εκεί που βρίσκεται σήμερα η «πηγή». Ενώ λαγοκοιμόταν, βλέπει μεταξύ ονείρου και οπτασίας, μια γυναίκα άγνωστη να την πλησιάζει και να της λέει συμβουλευτικά: “Πήγαινε κόρη μου, εκειδά πούναι οι πέτρες σωρός, τράβηξε και βγάλε μερικές και θα βρεις νερό να δώσεις στο παιδί”!

Πηγαίνει στο σημείο εκείνο που της υποδείχθηκε και παραμερίζει πέτρες, χαλίκια και χώματα, και από μια τρύπα που άνοιξε με το βγάλσιμο της τελευταίας πέτρας φάνηκε καθαρά στο βάθος το κοίλωμα της πηγής με το νερό. Με το μικρό καπρατσάκι της τράβηξε κρύο νερό καθαρό, ήπιε αυτή και έδωσε και στο διψασμένο παιδί της!

Έφθασε στο χωριό, όπου χωρίς καθυστέρηση διηγήθηκε όλα όσα της συνέβησαν τόσο στους προεστούς της Κοινότητας όσο και στο ιερατείο, στο οποίο παρέδωσε και το εικόνισμα που βρήκε στη θάλασσα.

Το βράδυ σήμαναν οι καμπάνες όλων των εκκλησιών όπου με ολονύκτιες λειτουργίες και παρακλήσεις προσευχήθηκαν και γιόρτασαν οι κάτοικοι του χωριού την εύρεση της εικόνας της Παναγιάς όπως και το θαύμα της αποκάλυψης της πηγής νερού στον άνυδρο εκείνο τόπο.  Παράλληλα όρισαν, με απόφαση που πήραν όλοι οι κάτοικοι του χωριού, να χτίσουν μοναστήρι για να τιμήσουν και δοξάσουν την Παναγία.

Μετά από καιρό οι Καρπάθιοι πληροφορήθηκαν ότι το εικόνισμα που έστειλαν να αργυρωθεί στην Πόλη βρέθηκε στη Νίσυρο κι έστειλαν ανθρώπους να το πάρουν και να το μεταφέρουν πίσω στην Κάρπαθο.

Όταν η αποστολή έφθασε στον Εμπορειό κι έμαθε την όλη εξέλιξη της υπόθεσης, με ποιο τρόπο δηλαδή βρέθηκε το εικόνισμα καθώς και την απόφαση των κατοίκων του χωριού να κτίσουν εις ανάμνηση των γεγονότων Μοναστήρι στην Παναγιά, αποφάσισαν να μην επιμείνουν. Έπρεπε όμως και κάτι να πάρουν ως αντάλλαγμα, που να δικαιολογούσε την υποχωρητικότητα τους. Έτσι συμφωνήθηκε το Μοναστήρι που θα χτιζόταν να φέρει το ίδιο όνομα που έχει στην Κάρπαθο, δηλαδή της “Κυράς Παναγιάς” . Στη λεπτομέρεια αυτής της διαπραγμάτευσης οι Μποργιάτες δεν έφεραν αντίρρηση και δέχτηκαν ανεπιφύλακτα την πρόταση, υπό την μόνη προϋπόθεση ότι, για να την φέρουν στα μέτρα της γλώσσας τους, ανέτρεψαν τον όρο και αντί  “Κυρά – Παναγιά”  το είπαν η ” Παναγία η Κυρά”