Οι τρεις τους είχαν προορισμό την Ολλανδία, όπου τρία χρόνια νωρίτερα είχε βρει άσυλο ο πατέρας της οικογένειας,
Γιουτζέλ Γεσίλγκιοζ. Ηταν ένας μαχητικός Κούρδος συνδικαλιστής από την κουρδική επαρχία του Τούντζελι, απηνώς διωκόμενος από τη χούντα του στρατηγού
Εβρέν και η ζωή του κινδύνευε αν έμενε στην Τουρκία.
Η διαδρομή της
Σχεδόν 40 χρόνια αργότερα το ίδιο κοριτσάκι είναι υπουργός Δικαιοσύνης και Ασφάλειας της Ολλανδίας και πλην συγκλονιστικού απροόπτου τον Νοέμβριο του 2023 θα διεκδικήσει την πρωθυπουργία της χώρας, ως αρχηγός του μεγαλύτερου κόμματος! Το φιλελεύθερο VVD έμεινε ακέφαλο μετά την παραίτηση-έκπληξη του εμβληματικού πρωθυπουργού, Μαρκ Ρούτε, και την ανακοίνωση της αποχώρησής του από την πολιτική, με αποτέλεσμα η κομματική γραφειοκρατία να δώσει ουσιαστικά το δαχτυλίδι στην 46χρονη Ντιλάν Γεσίλγκιοζ, περιμένοντας την έγκριση της υποψηφιότητάς της και από την κομματική βάση. Κάτι που θεωρείται δεδομένο, εφόσον σε δημοσκόπηση του RTL το 68% των οπαδών του VVD θέλει την Ντιλάν για αρχηγό.
Ετσι, δεν αποκλείεται πριν από το τέλος του χρόνου, μετά τον πρώτο ινδουιστή πρωθυπουργό της Βρετανίας (Ρίσι Σούνακ) και τον πρώτο πακιστανικής καταγωγής μουσουλμάνο πρωθυπουργό της Σκωτίας (Χούμζα Μουσάφ) να έχουμε την πρώτη τουρκοκουρδικής καταγωγής πρωθυπουργό στην Ολλανδία, η οποία όμως κάθε άλλο παρά ανταποκρίνεται στο πρότυπο της πιστής μουσουλμάνας. Η υπηρεσιακή υπουργός Δικαιοσύνης και Ασφάλειας του Αμστερνταμ δηλώνει άθεη και είναι παντρεμένη από το 2013 με τον Ολλανδοεβραίο Ρενέ Ζεγκέριους, χωρίς να έχουν παιδιά.
Ως παιδί οικογένειας πολιτικών προσφύγων, η Ντιλάν ενσωματώθηκε εύκολα στην ολλανδική κοινωνία. Αρχικά σπούδασε Κοινωνικές και Πολιτιστικές Επιστήμες στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Αμστερνταμ και συνέχισε με Μάστερ το 2003 σε Πολιτισμό, Οργάνωση και Διοίκηση. Αφού πέρασε από… όλα τα κόμματα της Αριστεράς (Σοσιαλιστές, Εργατικούς και Πράσινους) κατέληξε το 2014 δημοτική σύμβουλος των Φιλελευθέρων στο Αμστερνταμ. Εκεί άφησε τη σφραγίδα της δίνοντας μάχη ώστε να ποινικοποιηθεί η δημόσια παρενόχληση κατά των γυναικών και των μελών της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Το επιστέγασμα ήταν η είσοδός της στη Βουλή το 2017 με το κόμμα του Ρούτε.
Ως μακροβιότερος πρωθυπουργός της Ολλανδίας (2010-2023), ο Μαρκ Ρούτε αξιοποίησε την Γεσίλγκιοζ στην τρίτη και την τέταρτη κυβέρνησή του, απονέμοντάς της διαδοχικά τα χαρτοφυλάκια Οικονομικών Υποθέσεων και Κλιματικής Πολιτικής και, τέλος, το Δικαιοσύνης και Ασφάλειας, που αποδείχθηκε «καυτή πατάτα». Αν και προσφυγοπούλα η ίδια, η Γεσίλγκιοζ εμφανίστηκε άκαμπτη στο μεταναστευτικό, διαφωνώντας με την άνευ όρων «καταχρηστική» επανένωση των προσφυγικών οικογενειών σε ολλανδικό έδαφος. Αυτή ήταν και η θέση του Ρούτε, ο οποίος παραιτήθηκε όταν οι κεντρώοι σύμμαχοί του (ιδίως το Σοσιαλφιλελεύθερο D66 και οι παραδοσιακοί Χριστιανοδημοκράτες) ζήτησαν να εφαρμοστούν πιο ανθρωπιστικές πολιτικές, οι οποίες όμως ενισχύουν τα κόμματα της άκρας Δεξιάς.
Στην πραγματικότητα, ο Ρούτε αποκάλυψε ότι «στέρεψε από ενέργεια και ιδέες», έχοντας διανύσει 17 χρόνια στην ηγεσία του VVD και 13 στην πρωθυπουργία. Ετσι, αν και μόλις 56 χρόνων, αποφάσισε να ανοίξει τον δρόμο στους νεότερους. Αλλωστε, η τέταρτη κυβέρνησή του υπέστη σημαντική φθορά από το μεταναστευτικό, το αγροτικό ζήτημα και από ένα μεγάλο κρατικό σκάνδαλο με παράνομη αφαίρεση κοινωνικών επιδομάτων από χιλιάδες δικαιούχους.
Λόγω του σθεναρού και αποφασιστικού χαρακτήρα της, η Ντιλάν Γεσίλγκιοζ-Ζεγκέριους (όπως της αρέσει να την αποκαλούν) θεωρείται ικανή να ανταποκριθεί στις προκλήσεις, διατηρώντας την Ολλανδία στο κλαμπ των «δημοσιονομικά φειδωλών» της Ευρώπης, μαζί με Γερμανία, Αυστρία, Σουηδία και Φινλανδία. Η εφημερίδα «Volkskrant», άλλωστε, της έχει δώσει το παρωνύμιο «συμπονετικό πίτμπουλ».
eretikos.gr
